Drukowanie 3D wprowadza rewolucje w funkcjonowaniu każdej dziedziny, a trend ten dotarł do branży spożywczej. W druku żywności materiałem są białka, cukry i tłuszcze. Daje to możliwość tworzenia nowych produktów spożywczych, dostosowanych do konkretnego konsumenta.
Żywność 3D może również przybierać dowolny kształt, co daje możliwości projektowania produktów spożywczych według własnych upodobań, a także zwiększa możliwości dekoracji, np. w cukiernictwie. Elementy spożywcze przeznaczone do druku 3D, w zależności od metody, mogą być stałe, półstałe lub w postaci proszku.
Najczęściej stosowanym materiałem jest czekolada, z której wytwarzane są produkty o spersonalizowanych cechach (można odwzorować konkretne kształty, czy nawet twarze). Ogólnie żywność przeznaczoną do drukowania podzielono na trzy kategorie. Pierwszą stanowią materiały, które występują naturalnie.
Pierwszą stanowią materiały, które występują naturalnie:
Mogą być one wytłaczane bezpośrednio z dyszy.
Drugą grupę stanowią niedrukowalne tradycyjne materiały spożywcze:
Wymagają one dodatku hydrokoloidów, takich jak guma ksantanowa, czy żelatyna, aby mogły być wytłaczane.
Trzecią grupę stanowią składniki alternatywne:
Jedzenie może być dostosowane do potrzeb żywieniowych danej osoby, pod względem kalorii, wartości odżywczych, ale także preferowanego kształtu, czy struktury. Personalizowanie żywności jest szczególnie dedykowane osobom o specjalnych potrzebach żywieniowych (np. kobiety w ciąży, osoby starsze, a także ludzie na diecie np. bezglutenowej.
Wprowadzenie druku 3D do produkcji żywności może być również korzystne dla środowiska, przez znalezienie alternatywnego sposobu na wytwarzanie mięsa.
Poza smakiem i wyglądem mięsa, udało oddać się również włóknistą strukturę, jaką charakteryzuje się stek. Dodatkowym atutem jest fakt, że produkt ten nie zawiera cholesterolu.